در اين بررسي برخي از خطرات احتمالي ارتودنسي درماني به همراه پايه شواهد آنها بررسي شده است. خطرات ناشي از درمان ارتودنسي شامل آسيب پريودنتال ، درد ، تحليل ريشه ، انحراف دندان ، اختلال تمپوروديبولار ، پوسيدگي ، مشكلات گفتاري و آسيب ميناي دندان است. اين خطرات را مي توان درك كرد كه از همكاري بين درمان و عوامل بيمار ناشي مي شود. به طور كلي ، فاكتورهاي درماني كه مي توانند در بروز ريسك تأثير بگذارند شامل نوع لوازم خانگي ، بردارهاي نيرو و مدت زمان درمان است در حالي كه فاكتورهاي مربوطه بيمار از نظر بيولوژيكي و رفتاري است. از اين رو ، تغيير طبيعي بين برنامه هاي درمان ارتودنسي و بيماران باعث ايجاد تغيير در خطر مي شود. درك مناسب از اين خطرات لازم است كه پزشكان قبل از شروع درمان رضايت آگاهانه و همچنين كاهش احتمال آسيب در طول درمان را كسب كنند. پس از در نظر گرفتن هر يك از اين خطرات ، يك چارچوب مفهومي ارائه شده است تا پزشكان به درك بهتر چگونگي بروز خطرات ارتودنسي كمك كنند و بنابراين ممكن است كاهش يابد.
مخفف و اختصارNiTiنيكل تيتانيومOIRRجذب ريشه ناشي از ارتودنسيPDLرباط پريودنتالTMDاختلال گيجگاهيWSLضايعات لكه سفيدمقدمهمانند هر روش درماني ، درمان ارتودنسي بيمار را در معرض خطرات خاصي قرار مي دهد. از نظر اخلاقي ، پزشك بايد درك كند كه چگونه اين خطرات مربوط به هر بيمار است تا اطمينان حاصل شود كه آنها از مزاياي خالص دريافت مي كنند. 1 عدم شناسايي و مديريت صحيح خطرات ناشي از درمان ارتودنسي نه تنها نمي تواند نارضايتي بيمار را ايجاد كند بلكه باعث دعواي دادخواهي 2- خطرات درمان ارتودنسي شامل آسيب پريودنتال ، درد ، تحليل ريشه ، اختلال تمپوروديبولار ، پوسيدگي ، مشكلات گفتاري و آسيب ميناي دندان است. از آنجا كه هيچ دو بيمار يا درمان ارتودنسي نمي تواند از هر نظر يكسان باشد ، اين سوال كه آيا سود خالص از درمان به وجود مي آيد بايد به صورت موردي ارزيابي شود.
هدف از اين بررسي ، ارائه يك مرور كلي درباره ادبيات مربوط به خطرات ارتودنسي درماني است. توجه ويژه اي به نحوه تعامل با درمان هاي مختلف و عوامل بيمار براي تغيير ريسك شده است. يك چارچوب مفهومي در انتهاي بررسي ارائه شده است تا پزشكان كمك كنند تا از نحوه وقوع خطرات ارتودنسي و چگونگي آگاهي كامل از بيمار و لوازم خانگي خود براي درك اين خطرات درك كنند.
مواد و روش هابانك اطلاعاتي الكترونيكي شامل PubMed ، Cochrane و Google Scholar براي كلمات كليدي مربوط به خطرات ارتودنسي درماني جستجو شد. پس از بررسي چكيده ها ، به متن كامل كليه مقالات مرتبط دسترسي پيدا كرد. در جايي كه مقالات به مطالعات مربوطه مراجعه مي كردند كه در استراتژي جستجو يافت نشده بودند ، اين موارد نيز پيگيري مي شدند. فقط مقالات به زبان انگليسي از مجلات بررسي شده توسط همسالان استفاده شده است. اگرچه اين استراتژي ممكن است برخي از مقالات مرتبط را ناديده گرفته باشد ، اما با هدف ارائه مروري بر آنچه در اصل يك موضوع بسيار گسترده است ، سازگار است.
درمان ارتودنسي با پيشگيري از لثه ، ركود لثه و آغوش لثه باز مي تواند بر پريودنتيم تأثير بگذارد.
به خوبي مشخص شده است كه وسايل ارتودنسي مي توانند كنترل پلاك منجر به لثه شوند .3 در حالي كه هايپرپلازي لثه همراه مي تواند يك نگراني زيبايي شناختي باشد ، پيامدهاي وسيع تر لثه در پريودنتيم در غير اين صورت سالم ، بيشتر ، محدود است. با اين حال ، لثه در حين ارتودنسي ممكن است منجر به شكستگي پريودنتال در بزرگسالان مبتلا به بيماري پريودنتال فعال شود و در جايي كه يك بيوتيپ لثه لثه روي يك نقص آلوئول همپوشاني داشته باشد.
تعدادي از مطالعات گذشته نگر نشان داده اند كه بيماراني كه تحت درمان ارتودنسي قرار گرفته اند نسبت به افرادي كه نكرده اند دچار ركود لثه مي شوند. در حالي كه اين يافته جهاني نيست ، 7 بررسي منظم شواهد از اين نظر نشان داد كه به طور متوسط در آنجا يك آسيب كوچك اما قابل توجه در پريودنتيم به عنوان نتيجه از ارتودنسي درماني است: 0.03 ميلي متر ركود ، 0.23 ميلي متر افزايش عمق جيب و 0.13 ميلي متر از دست دادن استخوان آلوئولار .8 خطر شكستن پريودنتال ممكن است در بيماران ارتودنسي بزرگسالان بيشتر باشد. يك مطالعه پيگيري راديوگرافي از 343 بيمار ارتودنسي بزرگسالان گزارش داد كه اگرچه ميانگين از دست دادن استخوان در دندانهاي قدامي 0.54 ميلي متر بود ، اما بيش از يك سوم بيماران از دست دادن استخوان بيش از 2 ميلي متر داشتند و اين ارتباط مثبت با سن 9 بود.
ارتودنسي مي تواند با جابجايي ريشه هاي دندان در خارج از محفظه آلوئول آنها و نازك شدن لثه ضميمه شده ، ثبات پريودنتال را به چالش بكشد. 10 جنبه آزمايشگاهي از سوزن هاي تحتاني به ويژه در ركود آسيب پذير است. و مكانيك كلاس II) با توجه به اين موضوع بايد انجام شود. علي رغم ادعاي برخي توليد كنندگان ، برعكس ، براكت هاي خود چسباننده باعث تشكيل استخوان آلوئول نمي شوند زيرا دندان ها به صورت صورت جابجا مي شوند.
گرايش مدرن به سمت درمان هاي غير استخراج 12 اين موضوع را به ويژه مورد توجه قرار داده است. در حالي كه شواهد حكايتي حاكي از آن است كه پيشرفت تلقيح مي تواند مستلزم ركود لثه باشد ، مطالعات مبتني بر جمعيت نتوانسته اند به طور مداوم رابطه اي بين اين دو را نشان دهند. علاوه بر اين ، يك مطالعه پيگيري بزرگ در مقايسه بيماران استخراج و غير استخراج نتوانسته است اختلافاتي را نشان دهد. تجربه آنها از ركود اقتصادي. 14 عليرغم احتمال وجود نگهدارنده هاي زباني ثابت براي جلوگيري از بهداشت دهان و دندان ، شواهد نشان مي دهد كه آنها در طولاني مدت باعث ايجاد حداقل آسيب به پريودنتيم مي شوند.
در نهايت ، ماهيت چند عاملي از دست دادن دلبستگي پريودنتال ، كميت سهم در درمان ارتودنسي را دشوار مي كند. عوامل خطر شناخته شده شامل سن ، بيوتيپ لثه ، سيگار كشيدن ، عادت هاي بهداشت دهان و دندان ، سوراخ كردن دهان ، دلبستگي ديوانه و كنترل پلاك است .10 ، 16 علاوه بر اين ، هرگونه مقايسه اي كه مي تواند بين مطالعات انجام شود با تغيير در شروع مال اكلوژن ، مكانيك درمان و موارد ديگر اشتباه گرفته مي شود. دوره مشاهده.13 بنابراين ، اين احتمال وجود دارد كه زير مجموعه اي از بيماران با اين عوامل خطر كافي وجود داشته باشد كه به عنوان نتيجه درمان ارتودنسي ، از دست دادن دلبستگي باليني قابل توجهي را تجربه كنند. با توجه به اين نكته ، يك ارزيابي فردي از ريسك ركود بايد برنامه ريزي درمان بيمار ارتودنسي را انجام دهد و دستورالعمل بهداشت صحيح دهان داده شود. 17
آغوش لثه بازآغوش لثه باز (يا "مثلث هاي سياه") هنگامي اتفاق مي افتد كه پاپيلاي بين دنداني در ناحيه زيبايي شناختي گم شود. در حالي كه آنها مي توانند نتيجه بيماري پريودنتال باشند ، اغلب از نظر عقيدتي از نظر ركود لثه متمايز هستند. وجود پاپيلا با سن ، مورفولوژي دندان ، طول تماس نزديك ، ارتفاع استخوان نزديك و ضخامت لثه بين دو طرفه مرتبط بوده است. 18 Tarnow et al. ثابت كرد كه در صورتي كه فاصله بين استخوان آلوئولار و محل تماس دندان از فاصله 5 ميلي متر باشد ، احتمالاً آغوش لثه باز مي شود. دندانها در وضعيت پيش آماده سازي قرار دارند كه پاپيلا به طور كامل شكل نگرفته است و خود مورفولوژي آغوش نيز وجود دارد. 211 جدا از اينكه بي حس مي شود ، آغوشهاي باز باعث جذب مواد غذايي مي شوند. استراتژي هاي مديريت شامل استفاده مجدد از براكت ، تغيير شكل مجدد تاج و درمان هاي ترميمي است.
دردتقريباً هر مرحله از درمان ارتودنسي مي تواند باعث ايجاد درد شود. ترس از درد مي تواند براي افرادي كه درمان ارتودنسي را شروع مي كنند ، مهار كننده باشد. 22 در طول درمان ، درد نشان مي دهد كه مطابقت بيمار كمتر مي شود23 و همچنين به عنوان يك دليل شايع براي متوقف كردن زود هنگام ذكر شده است. 24 به طور كلي ، دو نوع درد ممكن است ايجاد شود. در دوره ارتودنسي: درد مخاطي ناشي از تروما دستگاه به بافت نرم دهان و درد پريودنتال / پالپ از اعمال نيروهاي ارتودنسي به دندان.
بيشتر بيماران تحت درمان با وسايل ثابت ، درد مخاطي دهان را در بعضي مواقع تجربه مي كنند و براي بعضي از افراد مي تواند آزار دهنده ترين بخش درمان باشد .25 با اين وجود ، اين موضوع به خوبي مورد مطالعه قرار نگرفته است .26 Baricevic et al. گزارش شده است كه براكت هاي ارتودنسي تمايل به فرسايش مخاطي و سوزش مخاط دارند ، در حالي كه قوس ها باعث ايجاد زخم مي شوند. 26 جاي تعجب نيست كه الگوي زخم مخاطي محل مصرف دستگاه را منعكس مي كند: وسايل زباني به زخم باعث زخم شدن زبان مي شوند در حالي كه وسايل باكال تمايل به زخم گونه ها دارند. 27 محل زخم تا حد زيادي بر عوارض بيماري تأثير مي گذارد. فعاليت مداوم زبان باعث مي شود كه زخمهاي زباني از ناهنجاريهاي باكتري ناتوان كننده تر باشد.
درد پريودنتال / پالپنيروهاي ارتودنسي در برابر دندان ها مي توانند با فشردن عروق در ليگامان پريودنتال (PDL) باعث ايجاد درد شوند و در نتيجه التهاب هم بافتهاي پالپ و هم پريودنتال ايجاد شود.
بعد از قرار دادن قوس اوليه در يك دستگاه ثابت ، اكثر بيماران از 4 ساعت شروع مي كنند كه در 24 ساعت اوج مي گيرند و در طي 3 روز آينده كاهش مي يابد. 32 پس از ويزيت تنظيم ، درد افزايش مي يابد و باعث كاهش بيش از 2 مي شود. –3 روز ، ايجاد يك الگوي چرخه اي از درد در طول دوره درمان .33
در حالي كه توالي Archwire ممكن است به طور كلي در تجربه درد درد مؤثر نباشد ، 34 سيم سخت تر مي توانند منجر به اوج درد بالاتر شوند. 37- يك تحليل متا اخير نشان داد كه عدم وجود تفاوت باليني قابل توجهي از نظر باليني بين دو نوع براكت از اين نظر وجود دارد. 38 با اين حال ، براكت هاي خود فعال كننده فعال هستند. به نظر مي رسد كه دردناك تر از براكت هاي معمولي هنگام درگير كردن قوس هاي مستطيلي است.
بيماران اغلب مي توانند در مباحث ارتودنسي درد را تجربه كنند و به نظر مي رسد اين امر مربوط به سطح تحرك دندان و همچنين جهت نيروهايي است كه براي از بين بردن لوازم ثابت استفاده مي شود. آخرين حالت ها انعطاف پذيرتر هستند و به حذف نيروي كمتري نياز دارند
بيماران تحت درمان با Invisalign درد بيش از يك بازه زماني مشابه با بيماران ثابت را تجربه مي كنند ، اگرچه شواهد نشان مي دهد كه شدت كلي درد در بيماران Invisalign به طور قابل توجهي كمتر است. حركات افزايشي دندان كوچك ساخته شده توسط ترازهاي متوالي .443 توجه به اين نكته ضروري است كه پروتكل هاي درماني و درماني Invisalign از زمان انتشار اين مطالعات تكامل يافته اند ، كه ممكن است ارتباط اين يافته ها را تغيير دهد.
دو هدف درماني ممكن براي كاهش درد پريودنتال / پالپ در طول درمان ارتودنسي وجود دارد: كاهش التهاب و افزايش جريان خون در PDL. كارآزمايي هاي باليني تصادفي شده نشان داده اند كه مسكن هاي ضد التهابي در كاهش درد به دنبال شروع نيروهاي ارتودنسي بهتر از داروهاي دارونما عمل مي كنند .44 ، 45 تجزيه و تحليل متا آناليز توسط Xioting و همكاران. نتيجه گيري شد كه ايبوپروفن ، آسپيرين و پاراستامول در اين رابطه به همان اندازه مؤثر هستند ، كه دومي به دليل داشتن ايمني بهتر و تأثير كمتر در حركت دندان ترجيح داده مي شود .46
جويدن ويفر يا لثه با اختلال در نيروهاي فشاري از وسايل و اجازه بازگرداندن متناوب جريان خون به PDL ، مي تواند باعث تسكين درد در بيماران ارتودنسي شود. از اين رو ، به نظر مي رسد كه هر دو در كاهش درد مؤثر هستند و ممكن است به همان اندازه مسكن ها موثر باشند .47 به طور مشابه ، جريان خون با استفاده از نور ليزر با شدت كم در نواحي لثه در اطراف دندان افزايش مي يابد و اين نشان داده شده است كه اگرچه ارتعاش مي تواند با افزايش جريان خون PDL ، بي دردي را فراهم كند ، اما شواهدي مبني بر اينكه وسايل ارتعاش باعث كاهش درد ارتودنسي مي شود ، متناقض است. 33 ، 49
بحث در مورد ارتودنسي ثابت درد ارتودنسي بدون در نظر گرفتن ابعاد رواني اجتماعي تجربه درد ، كه احتمالاً در توضيح تجربيات درد بيماران بيشتر از عوامل ارتودنسي است ، كامل نخواهد بود. روابط غير خطي بين سن ، جنس و درد: نوجوانان تمايل دارند درد بيشتري نسبت به نوجوانان و بزرگسالان پيش از موعد گزارش دهند ، و زنان بيشتر از مردان. 31 علاوه بر اين ، حالات عاطفي (مانند اضطراب) 51 و جامعه
- شنبه ۱۸ مرداد ۹۹ | ۱۲:۳۸
- ۱۹۹ بازديد
- ۰ نظر