علاوه بر جلوگيري سفيد كردن دندان از پوسيدگي و پريودنتيت ، تعداد فزاينده اي از محصولات مراقبت از دهان روي سفيد كردن دندان ها تمركز دارد. هدف از اين بررسي ، جمع بندي و بحث در مورد عوامل سفيد كننده غالباً مورد استفاده و كارآيي آنها از ديدگاه شيميايي است. بنابراين ، يك بررسي جامع از ادبيات در مورد عوامل سفيد كننده دندان و محصولات انجام شد. روشهاي سفيد كننده فعلي از ديدگاه يك شيمي دان تجزيه و تحليل مي شود. مواد سفيدكننده كه اغلب مورد استفاده قرار مي گيرند ، ساينده ها (از بين بردن مكانيكي لكه ها) ، عوامل ضد فشار (جلوگيري از رسوب كروموفورها) ، رنگ هاي رنگي (در نظر گرفته شده براي ايجاد رنگ سفيد) ، پروتئازها (تخريب پروتئين ها) ، پراكسيدها (اكسيداسيون كرومفورهاي آلي) و سورفاكتانت ها (حذف تركيبات آبگريز از سطح دندان). سفيد كردن در منزل با استفاده از پراكسيدها مؤثر است ، اما عوارض جانبي مانند حساسيت دندان يا آسيب ديدن ماتريس آلي طبيعي ميناي دندان و عاج ممكن است رخ دهد. كاربرد ساينده در سفيد كردن دندان ها به دليل فرسودگي بالقوه دندان محدود است ، به خصوص در مواردي كه از خميردندان با مقادير بالاي RDA استفاده مي شود. تأثير ساير داروهاي سفيد كننده در داخل بدن اغلب به دليل كمبود كارآزمايي باليني كنترل شده با دارونما مشخص نيست.
واژه‌هاي كليدي: دندان ، خميردندان ، سفيد كننده ، پراكسيدها ، سايندهقابل اعتماد و متخصص:1. معرفيفاز معدني دندانهاي انسان از كلسيم فسفات به شكل هيدروكسي آپاتيت ، Ca5 (PO4) 3 (OH) تشكيل شده است [1،2،3،4،5]. قسمت داخلي يك دندان عاج نام دارد كه يك بيوكامپوزيت غني از پروتئين مانند استخوان است كه حاوي حدود 70٪ هيدروكسي آپاتيت با پروتئين ها (عمدتا كلاژن) و آب تشكيل دهنده بقيه است [6،7]. ميناي دندان ، قسمت بيروني دندان ، يك بافت بسيار معدني است كه حاوي تقريباً 97٪ هيدروكسي آپاتيت به شكل سوزنهايي به طول ميكرومتر است كه يك ساختار كوچك سازمان يافته سلسله مراتبي پيچيده را تشكيل مي دهد [5،8]. سختي و مقاومت آن در اثر شكستگي ناشي از درگيري پيچيده سوزنهاي هيدروكسي آپاتيت است كه از طريق يك مرحله پروتئين آلي متصل مي شوند. سطح ميناي دندان به خودي خود توسط گلوله اي پوشانده شده است ، كه شامل پروتئين هاي بزاق ، كربوهيدرات ها و ليپيدها است [9،10].
رنگ اصلي هيدروكسي آپاتيت خالص (يعني بدون جايگزيني يون هاي خارجي) بي رنگ / سفيد است ، كه به طور گسترده اي پروتئين هاي يكپارچه را نيز در خود جاي مي دهد. در نتيجه ، ميناي طبيعي داراي رنگي سفيد با مقداري شفاف است. اما به دليل سايش مستمر شيميايي و مكانيكي ميناي دندان با افزايش سن (فرسايش و غيره) ، ميناي دندان نازك تر و شفاف تر خواهد شد ، يعني عاج بيشتر نمايان مي شود و رنگ كلي دندان تيره تر مي شود [11].
علاوه بر اين ، رنگ طبيعي "طبيعي" دندان ها اغلب به دليل لكه هاي ناشي از شراب ، چاي ، قهوه ، سيگار كشيدن و غيره به خطر مي افتد. [12] فرمولاسيون هاي سفيد كننده براي مصارف خانگي (به عنوان مثال ، خميردندان در تركيب با مسواك) و استفاده حرفه اي در دندانپزشكي (به عنوان مثال ، سفيد كننده يا تميز كردن حرفه اي دندان) سعي در برطرف كردن اين مشكل دارند. در اين زمينه ، سفيد كردن به عنوان ابزاري براي افزايش سفيدي بينايي دندان تعريف مي شود.
هدف از محصولات مدرن مراقبت از دهان ، جلوگيري از پوسيدگي و پريودنتيت است كه چالش هاي متداول جوامع ما در سراسر جهان است [13،14،15،16] از پوسيدگي و پريودنتيت مي توان به طور عمده با مسواك زدن با مسواك دستي يا برقي در تركيب با خمير دندان و همچنين يك رژيم غذايي سالم (به عنوان مثال ، مصرف قند كم ، استفاده بيش از حد از نوشيدني هاي فرساينده) و شيوه زندگي (به عنوان مثال ، عدم استعمال سيگار ، سطح پايين) جلوگيري كرد. استرس ، بدون اضافه وزن) [17،18]. خميردندان هاي مدرن فرمولاسيون هاي بسيار پيچيده اي هستند كه شامل بسياري از داروهاي مختلف براي جلوگيري از پوسيدگي و پريودنتيت هستند ، به عنوان مثال ، فلورايد (سديم فلورايد ، آمين فلورايد و غيره) ، كلرهگزيدين ، استنوس ، نمك روي و فسفات كلسيم مانند هيدروكسي آپاتيت يا فسفات كلسيم آمورف ، و سورفاكتانت ها و همچنين ساينده هاي مختلف براي از بين بردن پلاك كارآمد [2،3،15،17،19،20،21،22].
علاوه بر اين ، تعداد فزاينده اي از محصولات مراقبت از دهان نيز (گاهي اوقات به طور عمده) روي سفيد كردن دندان ها تمركز مي كنند. اين امر به دلايل زيبايي انجام مي شود ، زيرا بسياري از افراد دندان هاي سفيد و لبخند روشن را ترجيح مي دهند زيرا ممكن است بر كيفيت زندگي آنها نيز تأثير بگذارد [23،24] عادات سبك زندگي مانند سيگار كشيدن يا مصرف شراب قرمز يا چاي سياه مي تواند به دندان هاي تيره تر منجر شود [25]. علاوه بر اين ، رنگ دندان به طور كلي به سن دندان نيز بستگي دارد [11].
در نتيجه ، شركت هاي مراقبت از دهان ، محصولات مختلف مختلف سفيد كننده دندان را معرفي كرده اند. در اينجا ما مروري بر عوامل سفيد كننده دندانهاي رايج ارائه مي دهيم و در مورد كارآيي آنها و همچنين خطرات احتمالي از ديدگاه يك شيمي دان بحث مي كنيم. ما معتقديم كه اين به هم دندانپزشكان و هم بيماران كمك مي كند تا مزايا و خطرات احتمالي درمانهاي سفيد كننده را ارزيابي كنند. ما همچنين اميدواريم كه برخي از اسطوره ها (همانطور كه مي خواهيم آنها را بناميم) كه براي تبليغ برخي فرمول ها مورد استفاده قرار مي گيرند ، بعد از ارزيابي دقيق ما از ديدگاه شيميايي مورد انتقاد بيشتري قرار مي گيرند.
تركيبات رنگي در دندان به اصطلاح كروموفورها هستند ، هم از نظر ارگانيك و هم از نظر معدني [26،27]. كروموفورها نور را در محدوده قابل مشاهده جذب مي كنند و عمدتا رنگ مكمل را كه توسط چشم ها تشخيص داده مي شوند ، منعكس مي كنند ، معمولاً در مورد دندانها به رنگ زرد يا قهوه اي رنگ. كروموفورهاي ارگانيك مولكولهاي آلي كوچكي مانند تانن يا فرفورال هستند ، به عنوان مثال از قهوه ، چاي ، شراب قرمز يا ميوه ها. خصوصيات اين مولكولها پيوند مضاعف است (به عنوان مثال ، گروه هاي كربونيل يا گروه هاي معطر). كروموفورهاي غير آلي يونهاي فلزي انتقال رنگي مانند Fe2 + / Fe3 + ، Cu2 + يا Mn2 + هستند. در قالب مجتمع هاي فلزي ، كروموفورهاي آلي و معدني نيز ممكن است در تركيب ، به عنوان مثال ، در هموگلوبين وجود داشته باشند كه يك ليگاند پورفيرين رنگي (آلي) با يوني آهن رنگي (معدني) تركيب شود [26،27].
لكه ها مي توانند منشأ ذاتي و بيروني داشته باشند [12،26،27]. لكه هاي دروني در داخل دندان يا در مينا و يا در عاج زير موضع مي شوند. آنها مي توانند ناشي از مصرف بيش از حد فلورايد در هنگام تشكيل دندان (فلوروز) ، از اختلاط تتراسايكلين ، و تعدادي از بيماريهاي متابوليك و فاكتورهاي سيستميك هنگام رشد دندان باشند. به عنوان مثال ، شدت فلوروز مي تواند توسط شاخص دين طبقه بندي شود ، كه از نظر سوال ، بسيار خفيف ، خفيف ، معتدل و شديد متغير است [13].
رنگ آميزي ذاتي دندان ها قبل از فوران دندان هنگام رشد دندان اتفاق مي افتد. با اين حال ، رنگ آميزي ذاتي نيز مي تواند پس از فوران دندان ايجاد شود. به طور عمده محصولات خونريزي ريوي به دنبال تروما ممكن است منجر به تغيير رنگ ذاتي با نفوذ خون به داخل توبول عاج شود [28]. آنها همچنين مي توانند با روشهاي دندانپزشكي مانند پرشدن آمالگام يا درمانهاي اندودنتيك ايجاد شوند. از آنجا كه مينا يك ساختار جامد است ، تكنيك هاي ساينده تنها در صورت حذف بخشي از ميناي دندان ، يعني بيروني ترين قسمت دندان ، قادر به از بين بردن لكه هاي ذاتي هستند [29]. با اين حال ، اين كار را نمي توان بخشي از بهداشت دهان و دندان روزانه در خانه انجام داد.
گزينه ديگر استفاده از مواد سفيد كننده شيميايي است كه به ساختار ميناي دندان نفوذ مي كنند [26،30]. از آنجا كه بيشتر تغيير رنگهاي ميناي دندان در اثر ناهنجاري رشد يا تركيب يونها در ساختار ميناي طبيعي ايجاد مي شود (به عنوان مثال ، فلوروز) ، ماده سفيد كننده آنها را به طور كامل حذف نمي كند [31]. از بين بردن لكه هاي ذاتي در عاج با هر وسيله شيميايي يا مكانيكي از خارج تقريباً غيرممكن است. به دليل خاصيت ريز دانه عاج ، لكه ها به شدت چسبيده مي شوند [32]. درمان هاي داخلي ، يعني با سفيد كردن آندودنتيك با پراكسيدها ممكن است [30] ، اما اين روش ها درمان هاي تهاجمي هستند كه فقط در كلينيك هاي دندانپزشكي انجام مي شوند [33].
رنگ آميزي خارجي بر روي سطح دندان ، يعني روي ميناي دندان و در معرض دندانه دار ، به ويژه در سطوح دنداني كه تميز كردن آنها دشوار است و روي سطوحي با لايه ضخيم ضخيم وجود دارد [26،29،30،32،34]. اين لكه ها از كرومفورهاي آلي و معدني تشكيل شده اند كه مستقيماً به دندان جذب مي شوند (به خصوص اگر سطح آن خشن باشد) يا (به احتمال زياد) در محاسبات ، بيوفيلم و / يا گندمهاي گنجانيده شده است [12]. از نظر شيميايي ، اين محيط ها براي ميزبان كروموفورهاي آلي و معدني مناسب هستند. اكثر رنگهاي ارگانيك نسبت به پروتئين ها تمايل بالايي نشان مي دهند ، يعني به خوبي قابل تصور است كه در پلاك و گندله وجود داشته باشد. محاسبات به عنوان يك كلسيفيكاسيون پاتولوژيكي غالباً معدني ، مبتني بر فسفاتهاي كلسيم (يعني هيدروكسي آپاتيت (Ca5 (PO4) 3 (OH)) ، ويتلوكيت (β- (Ca ، Mg) 3 (PO4) 2) ، اكتاكالسيم فسفات (Ca8 (HPO4) 2 (PO4) 4 · 5 H2O ، و براشيت (CaHPO4 · 2 H2O) ، قادر به تركيب ديگر يونهاي معدني (كروموفورها) در شبكه كلسيم فسفات كلسيم است [1،35]. منشأ آنها معمولاً شامل مواد غذايي حاوي كرومفور ، نوشيدني يا سيگار است [25].
علاوه بر اين ، خود مواد تشكيل دهنده محصولات مراقبت از دهان ممكن است منجر به رنگ آميزي سطوح دندان شوند. به اين "رنگ آميزي غيرمستقيم" گفته مي شود زيرا اين مواد به طور معمول رنگ متفاوتي نسبت به لكه حاصل دارند [32]. نمونه هاي معمولي شامل فلورايد استنوز ، SnF2 و ساير نمك هاي استنوس ، و همچنين كلرهگزيدين (به عنوان مثال ، به صورت شستشوي دهان) است كه به عنوان مواد ضد باكتري بسيار مورد استفاده قرار مي گيرد اما ممكن است اثر رنگ آميزي در سطح دندان بخصوص بعد از مدت طولاني داشته باشد. مدت استفاده [32،36،37] بنابراين ، محققان مواد ضد بيوفيلمي جايگزين را پيشنهاد مي كنند كه سطح دندان را لكه نمي كند. نمونه ها شامل ذرات فسفات كلسيم مانند هيدروكسي آپاتيت هستند كه پودرهاي سفيد رنگ هستند [3]. در يك مطالعه درجا ، كنز و همكاران. نشان داد كه يك شستشو دهان هيدروكسي آپاتيت (بدون مواد غيره از آب) باعث كاهش استعمار باكتريايي اوليه در سطوح ميناي گاو مشابه 0.2٪ كلرهگزيدين مي شود. اين اثر را مي توان با خاصيت ضد چسبندگي ذرات هيدروكسي آپاتيت توضيح داد [38]. در حالي كه كلرهگزيدين به عنوان يك ماده ضد باكتري شناخته شده است و باعث مهار متابوليسم باكتري ها مي شود ، اثر رنگ آميزي كلرهگزيدين بسيار پيچيده است و به طور جدي مورد بحث قرار گرفته است ، به عنوان مثال توسط Addy و Moran [32].
قابل ذكر است كه كروموفورها نيز مي توانند توسط ch شكل بگيرند
به منظور ارزيابي عملكرد ماده سفيد كننده ، روشهاي in vitro و in vivo براي تعيين كميت ميزان سفيدي و رنگ آميزي تدوين شده است (به عنوان مثال ، نسبت تميز كردن گندله [PCR] يك روش in vitro بسيار برجسته است) [39] . محلولهاي رنگ آميزي براي تعيين PCR در شرايط in vitro معمولاً حاوي قهوه يا چاي به منظور تقليد از يك فرآيند رنگ آميزي طبيعي در حفره دهان هستند [40]. روشهاي مختلفي مي تواند براي ارزيابي رنگ دندان استفاده شود ، به عنوان مثال ، ارزيابي بصري با استفاده از راهنماهاي سايه ، اسپكتروفتومتري ، رنگ سنجي ، و يا تجزيه و تحليل رايانه اي تصاوير ديجيتالي [41].
شاخص لكه لوبن معمولاً مورد استفاده قرار مي گيرد و براساس معاينه بصري از رنگ دندان [12] است. اين تنها مي تواند براي ارزيابي لكه هاي بيروني استفاده شود. از نظر شدت آن (بدون لكه ، لكه ، لكه متوسط ، و لكه سنگين) و سطح (بدون لكه كشف شده ، لكه تا 1/3 منطقه ، پوشش لكه> 1/3 تا 2/3 از منطقه طبقه بندي مي شود) منطقه ، و پوشش لكه> 2/3 منطقه) [42].
لكه هاي دندان را مي توان با راهنمايي هاي سايه رنگ به صورت نيمه كمي ارزيابي كرد [12]. ارزيابي كمي تر از رنگ و روشنايي دندان نياز به اندازه گيري طيف بازتاب نوري به عنوان تابعي از طول موج نور و تفسير آنها با توجه به رنگ هاي مختلف و شدت آنها دارد. روشهاي كمي ، بر اساس جداول رنگي CIEL * a * b * ، بر اساس سبكي (L *) ، قرمز / سبز (a *) و آبي / زرد (b *) موجود است. اعداد را مي توان در معادله CIELab تركيب كرد تا تغيير نسبي در رنگ دندان ΔE [26،34،39] ايجاد كند.
علاوه بر اندازه گيري عدد سفيدي مطلق ، معمولاً عملكرد سفيد كننده ها با مقايسه ميزان سفيدي قبل و بعد از درمان به صورت نسبي ارزيابي مي شود. رنگ غير يكنواخت دندان ممكن است تجزيه و تحليل را پيچيده كند. از اسپلينت هاي موقعيت يابي مي توان براي شناسايي موقعيت ها در دهان استفاده كرد [26].
- شنبه ۱۸ مرداد ۹۹ | ۲۱:۱۱
- ۱۷۰ بازديد
- ۰ نظر